iki tane
bugun sunlar aklima geldi:
kendim gibi ol(a)mamamin verdigi bir rahatsizlik olabilir 'bu'. bunun ne kadar onemli oldugunu unutmusum sanki (ya da o kadar da onemli degil, simdi oyle geliyor).
guvenlik hissi.. hic bir aninda tam guvende hissetmemek, ipleri elinden hic bir zaman tamamen birakamamak, bu normal mi acaba. belli bir yastan sonra kayip mi oluyor o his, yoksa bendeki bir cesit bozukluk mu. her ana islemis bir (olum) korku(-su). m.'ye baktim, acaba hala (arada da olsa) oyle hissedebiliyor mu? sanki bir seylerin kayboldugunu bir kere gordukten sonra insan
bir daha duzelemiyor.
4 Comments:
why don't you write anymore?
yllw tlp
i have seen your comment just now. I dont know exactly, i just didnt feel like to write that much recently. i am
a bit frightened of repetitions (in my life that reflects back to me from my writing) i m also a bit irritated by my own writing, i guess. probably temporarily though. I ve been thinking of continuing with a new blog after closing this with a hopeful-happy posting.
kendin icin degilse de bizim icin yazsan...
yazmaya devam etsen,
senin repetition(sandik)larin bizim salvationlarimizdir belki...
yeni baslangiclar hep guzel, ama sevilmek icin yeniden baslamak gerekmiyomus aslinda her zaman....ben buna inanmak istemekteyimdir en azindan...
yazmam icin tesvikine tesekkurler. yazicam yazasim ilk geldiginde, yeniden. 'repitition'dan cekinmeden.
Post a Comment
<< Home