duvarlarda mutlu tavsanlar

bugun esrarengiz bir sekilde mutluyum.

sabah uyandigimda uzun zaman uyanmadigim kadar neseyle uyandim, gozumu gunisigiyla dolu odamda huphuzurlu actim. hemen sorunlarimi yokladim, olduklari yerlerde duruyorlardi, "peki neden boyle hissediyorum?". gun ilerledikce kafamdaki hassas noktalari kurcalasam da bir sey olmadi. ne endiselere boguldum ne de daha neselendim. ne plan yapma telasi vardi, ne bosvermislik. haftalar sonra normal guzel bir gundu sadece.

geri kafamin icine dalip neden boyle hissetigimi cikarabilirim belki ama ne geregi var diye dusunuyorum. arkasinda gizemli bir seyler oldugunu varsaymak daha saglikli (hayatdolu) gibi geliyor. o yuzden: bugun baharin ilk gunu diye belki boyle mutluyum.