how does it / bob dylan days

yazmadan edemiycem bunu.. tiyatrolara gelenlerle downtown'in o bolgesinin kalabalikilastigi bir persembe gecesiydi, kar serpistiriyordu, gecen donemin sonuna dogruydu.. finallerden once. pusulam sasirmis gibi savrula savrula eve donerken ugradigim bufeden kendime bir corned beef sandvici almis icimden - "how does it feel..." diye mirildanarak dukkandan henuz cikmistim.. arada tiyatronun girisinde muzisyenler olur, cogunlukla da ya kotu calan bir saksafoncu ya da trompetci. ilk defa gitarli birisini gordum.. gormeden de duymaya basladim. to my surprise:

"... to be on your own,
with no direction home,
like a complete unknown..
just like a rolling stone."

"how does it feel"